W czerwcu niesławnej nixonowskiej ‘wojnie z narkotykami’ stuknęła czterdziestka. Chociaż mimo średniego wieku wigoru żółtodzioba wciąż jej nie brakuje, to jednak nikt nie kwapił się do hucznego świętowania rocznicy jej zadeklarowania. Nie ma się  co dziwić – zrodzony przed czterema dekadami polityczno - militarny kolos, choć pożera coraz większe sumy, chwieje się na swoich glinianych nóżkach na tyle wyraźnie, by zaczęły to zauważać nawet media głównego nurtu, a intelektualiści i politycy od Vargasa Llosy do Zygmunta Baumana zaczęli przebąkiwać o konieczności skrócenia jego agonii.